کاش ماری مرا نیش یزند

من از فضا آمده بودم. از سیاره ای ناشناس! و هزاران سال نوری را بی وقفه پیموده بودم. هوای تو را داشتم که زمینی شدم. اما زمین تو تاریک بود و هوایش سرد! من لباس گرم برنداشته بودم، سردم شده و حالا دلم برای سیاره ی خودم تنگ شده! برای طلوع آفتاب، برای صبح های روشن ...

چرا هیچ ماری نیست که مرا نیش بزند....